donderdag 20 augustus 2009

Antonius krijgt toch concurrentie

Vooruit, vandaag dan een stukje ter meerder eer en glorie van Vriend. Omdat ik nog steeds vakantie heb, ga ik een dagje logeren in hotel Mama. Overdag tutten met de kinderen van mijn zus en 's avonds heerlijk eten en slapen in mijn ouderlijk huis. Opstaan is als ik naar huis mag geen probleem en ik sms Zus dat ik al tegen elf uur bij haar zal zijn. Vriend krijgt een zoen en een opgewekt 'tot morgen'. Ik gooi m'n spullen in de auto en constateer tevreden dat die meteen start, ondanks het feit dat ik vijf weken niet gereden heb. Nu alleen nog even tanken en dan ben ik er helemaal klaar voor. Maar dan.
De pinautomaat van het tankstation blieft mijn pasje niet. Ook na het herhaaldelijk doorhalen van mijn pas, op advies van de tankstationmevrouw ook nog eens 'langs de andere kant', probeert zij het ook eens. En nog eens. En met een stukje plakband op de magneetstrip. En nog eens 'langs de andere kant'. De pas geeft geen sjoege. Dan maar een keer betalen met de gezamenlijke rekening. 'Geen saldo. Betaal anders.' meldt het apparaat. Ik werp een blik in mijn portemonnee. Cash heb ik ook al niet. Dus ik bel Vriend, die luttele minuten later zijn pas door de gleuf haalt en mij uit deze genante situatie bevrijdt.
Vriend krijgt een zoen en met een nieuw 'tot morgen' stap ik weer in mijn bolide. Die niet wil starten. Gelukkig stond Vriend nog even bij mijn auto om mij uit te zwaaien. In plaats daarvan haalt hij zijn auto, zet die voor de mijne, monteert er een sleepkabel aan en sleept mij en mijn doorgaans toch trouwe vierwieler naar de dichtstbijzijnde garage. Daar doet ie de motorkap open en constateert met de monteur dat mijn accu dood is. Ik krijg een nieuwe. Vriend betaalt en na nog een zoen (en een extra) en een laatste 'tot morgen' ben ik slechts drie kwartier later alsnog op weg naar mijn hometown. Antonius-Vriend: 1-1.

1 opmerking:

Ada zei

Dat was toch wel superlief van Vriend!