Met al die vinex-vreugde zou je bijna vergeten dat ons oude appartement ook nog steeds in ons (nou ja, Vriends) bezit was. Wij waren dat helemaal niet vergeten, al was het maar vanwege het gat in onze begroting...
Maarrrrrrrrrrr vandaag is het verkocht! Na een spannende week van tegenbieden en afwachten is de deal vandaag gesloten. Dinsdag wordt het contract getekend. En als we dan ook zeker weten dat 'zij' de financiering rondkrijgen, dan gaan Vriend en ik een bacchanaal aanrichten. Hoera!
donderdag 28 mei 2009
examens
Drie examenklassen nakijken is niet grappig. Dat het cito het nodig vond om in het vwo-examen drie keer zo veel open vragen te stoppen als normaal is ook niet grappig. De tweede correctie die al binnenstroomt terwijl ik nog niet door de eerste ronde heen ben is ook niet grappig.
Maar gelukkig valt er tussendoor nog wel wat te lachen. Zo schreef een havo-leerling dat geluksgevoelens beperkt kunnen worden door gevoelens van jaloerzie. En zojuist las ik in een vwo-samenvatting dat Nederland een goed voorbeeld is van een land dat de gevaren die de moderne samenleving bedreigen weet te prepareren.
Maar gelukkig valt er tussendoor nog wel wat te lachen. Zo schreef een havo-leerling dat geluksgevoelens beperkt kunnen worden door gevoelens van jaloerzie. En zojuist las ik in een vwo-samenvatting dat Nederland een goed voorbeeld is van een land dat de gevaren die de moderne samenleving bedreigen weet te prepareren.
zondag 10 mei 2009
niet op vakantie, maar wel
De boekenkast. Eindelijk wordt die zoals we hem bedoeld hebben. Jammer genoeg doet Vriend het niet alleen. Ergens halverwege wordt de harmonieuze samenwerking even bedreigd. Het lijkt erop dat ik een verkeerd achterpaneel heb gehaald, maar gelukkig komt alles op z'n pootjes terecht als we het paneel een kwartslag draaien.
Een dagje Amsterdam. We bezoeken een openbare repetitie van het Koninklijk Concertgebouworkest met pianist Lang Lang. Gratis, dus staan we eerst een half uur in de rij. Twee sjieke dames voor ons verbazen zich over die lange rij. Een van hen haalt haar neus op over het feit dat voor hen iemand een boterham staat te eten. De ander is wat milder gestemd en suggereert dat 'die mensen' misschien wel een heel eind gereisd hebben. Achter hen, halverweg mijn boterham met nutella, twijfel ik of ik dat zal beamen. Maar dan verzucht de eerste dame: 'ja, je moet er heel wat voor over hebben' en besluit ik dat ik met haar geen praatje wil maken.
Diner en film in eigen stad. En hoewel het eten het niet haalt bij dat in Amsterdam de dag ervoor (beetje decadent, twee keer achter elkaar uit eten, maar hee, we hebben wel de vakantie uitgespaard!), constateren we tevreden dat we er heerlijk bijzitten, en dat het toch ook wel wat waard is om je ergens thuis te voelen.
De schutting. Na de nodige diplomatie en beslismomenten gaan we vandaag de schutting plaatsen. De buurman heeft een plan de campagne, dus we hoeven alleen maar te doen wat hij zegt. Als Vriend, zijn broer en ik aan het eind van de dag tevreden geluiden maken omdat het einde inzicht is, blijkt dat het eerste paneel te hoog hangt. Meetfoutje van de buurman. Wij suggereren dat het prima is zo, morgen zie je dat al niet meer. Hij denkt daar anders over. Ik ben benieuwd of we vandaag naar de klussende buurman gaan kijken...
Een dagje Amsterdam. We bezoeken een openbare repetitie van het Koninklijk Concertgebouworkest met pianist Lang Lang. Gratis, dus staan we eerst een half uur in de rij. Twee sjieke dames voor ons verbazen zich over die lange rij. Een van hen haalt haar neus op over het feit dat voor hen iemand een boterham staat te eten. De ander is wat milder gestemd en suggereert dat 'die mensen' misschien wel een heel eind gereisd hebben. Achter hen, halverweg mijn boterham met nutella, twijfel ik of ik dat zal beamen. Maar dan verzucht de eerste dame: 'ja, je moet er heel wat voor over hebben' en besluit ik dat ik met haar geen praatje wil maken.
Diner en film in eigen stad. En hoewel het eten het niet haalt bij dat in Amsterdam de dag ervoor (beetje decadent, twee keer achter elkaar uit eten, maar hee, we hebben wel de vakantie uitgespaard!), constateren we tevreden dat we er heerlijk bijzitten, en dat het toch ook wel wat waard is om je ergens thuis te voelen.
De schutting. Na de nodige diplomatie en beslismomenten gaan we vandaag de schutting plaatsen. De buurman heeft een plan de campagne, dus we hoeven alleen maar te doen wat hij zegt. Als Vriend, zijn broer en ik aan het eind van de dag tevreden geluiden maken omdat het einde inzicht is, blijkt dat het eerste paneel te hoog hangt. Meetfoutje van de buurman. Wij suggereren dat het prima is zo, morgen zie je dat al niet meer. Hij denkt daar anders over. Ik ben benieuwd of we vandaag naar de klussende buurman gaan kijken...
maandag 4 mei 2009
de boekenkast
Onze boekenkast moet verbouwd. En ik wil heel graag dat dat gebeurd is. Wij hebben zo'n mooi systeem van Lundia, dat je eindeloos kunt aanpassen en uitbreiden. Sinds de verhuizing weten we eigenlijk al dat de opstelling die we nu hebben niet ideaal is. Kort na de verhuizing kocht ik alle onderdelen om die ideale opstelling te bereiken. En zoals dat gaat staat het vijf maanden later nog allemaal te wachten op de Grote Dag.
Het zou zo maar eens kunnen dat dieDag vandaag is. Eigenlijk zouden Vriend en ik hier helemaal niet zijn vandaag. We zouden nu lekker over het IJsselmeer zeilen. Maar de weersverwachting was toch niet helemaal mijn verwachting. En ik voelde me eigenlijk ook niet zo jofel. Dus stelde Vriend voor dat we thuis zouden blijven. In plaats van op de boot zat ik onder mijn dekentje op de bank met een tosti en een mooie film. Traantje erbij en toen lekker naar bed.
Nu gaat het al wat beter en negeer ik het feit dat de zon schijnt en we dus best op de boot hadden willen zitten. Gelukkig word ik hierin gesteund door mijn maag, die zich nog steeds niet zo jofel voelt. Dit zou dus echt de uitgelezen Grote Dag zijn. De kast staat me uitdagend aan te kijken. En ik wil zo graag dat het klaar is. Maar zou ik Vriend zo ver krijgen dat hij het alleen doet?
Het zou zo maar eens kunnen dat dieDag vandaag is. Eigenlijk zouden Vriend en ik hier helemaal niet zijn vandaag. We zouden nu lekker over het IJsselmeer zeilen. Maar de weersverwachting was toch niet helemaal mijn verwachting. En ik voelde me eigenlijk ook niet zo jofel. Dus stelde Vriend voor dat we thuis zouden blijven. In plaats van op de boot zat ik onder mijn dekentje op de bank met een tosti en een mooie film. Traantje erbij en toen lekker naar bed.
Nu gaat het al wat beter en negeer ik het feit dat de zon schijnt en we dus best op de boot hadden willen zitten. Gelukkig word ik hierin gesteund door mijn maag, die zich nog steeds niet zo jofel voelt. Dit zou dus echt de uitgelezen Grote Dag zijn. De kast staat me uitdagend aan te kijken. En ik wil zo graag dat het klaar is. Maar zou ik Vriend zo ver krijgen dat hij het alleen doet?
Abonneren op:
Posts (Atom)