Complot

Ik ben een complot op het spoor. De schoolspullenverkopers hebben afspraken gemaakt. Ik zie ze al zitten boven een kopje koffie met één koekje. Het is nog winter, maar deze middenstanders buigen zich over het komende schoolspullenseizoen. Zuur kijkend bedenken ze hoe ze hun clientèle nu weer dwars kunnen zitten. De agenda's nog duurder maken? Nee, dat heeft in het verleden weinig gemor opgeleverd. Alleen nog maar linkshandige scharen verkopen? Nee, dan zijn de linkshandigen in het voordeel en dat kan niet de bedoeling zijn.
Ineens beginnen de oogjes van een schriele kantoorboekhandelaar te glimmen. "Laten we alle bedrukte a5-schriften voortaan alleen nog verkopen in pakketjes van minimaal drie stuks." Instemmend gemompel alom. En zo geschiedde het dat er deze zomer nergens mooie schriften los verkrijgbaar zijn.

Maar ik ben niet voor één gat te vangen. Good 0ld V&D verkoopt namelijk wel losse schriften. Oersaaie, degelijke dingen in onopvallende kleuren. Maar met een watervaste stift, een paar mooie stickers en het logo van onze zangvakantie kun je veel doen. En zo kunnen mijn vriendinnen en ik vanaf morgen onze vakantiebelevenissen als vanouds optekenen in een prachtig schrift.

Vakantievoorbereidingen

Dinsdag vertrek ik met drie vriendinnen voor twee weken naar het zonnige (o, eindelijk!) Spanje. En nu ben ik dus druk bezig met de voorbereidingen. Voor u een verkeerd beeld krijgt, nee, ik zit niet boven de kaart om de beste route uit te stippelen, surf niet over internet op zoek naar knusse campings in de Pyreneeën en ik oefen ook niet hoe je 'rot op, engerd' zegt in het Spaans (zodat we ons dit keer wel snel van die scooterrijdende potloodventer kunnen ontdoen).
Niets van dat al. Ik doe de was, ruim op, poets het huis, verwijder ongewenste items uit de koelkast en meer van dat alles. Zodat Vriend het alleen maar 'bij hoeft te houden', want die arme jongen moet natuurlijk gewoon werken terwijl ik aan de sangria zit. Ik doe het dus met alle liefde, maar nu las ik net een verhaaltje van Cyriel, en nu ben ik er toch niet meer zo gerust op...

Het echte dorpsleven

Vandaag ben ik in mijn geboortedorp om op Kleine Neef te passen. Toen ik gisteravond op weg naar mijn ouderlijk huis langs het ouderlijk huis van Vriendin M. reed, bedacht ik me dat ik wel eens zou kunnen informeren of zij op dinsdag thuis is. Dan zou ik met haar koffie kunnen drinken, terwijl Kleine Neef (11 maanden) speelde met haar dochter (12 maanden). Ik zag het al helemaal voor me. Reuzegezellig voor M. en mij en dé kans om onze families aaneen te smeden.
M. en ik gaan wee bek. We zaten bij hetzelfde jeugdorkest, later in het hermenieke. We zongen bij het zelfde jongerenkoor. M. bracht me naar huis toen ik voor het eerst zo dronken was dat ik er in mijn eentje niet meer zou geraken. Ik bracht M. naar huis toen zij op haar vrijgezellenfeest zo dronken werd... Enfin, u heeft een beeld.
Ik nam me voor M. te bellen als Kleine Neef na bad, banaan en boek in bed zou liggen. Maar ja, een dorp is een dorp is een dorp. Terwijl ik voor de achtste keer met Kleine Neef Waar is Dribbel? lees (een echte pageturner!), gaat de telefoon. De vader van M. Of mijn vader ook thuis is. Nee. Ik beloof een berichtje door te geven en hang op. Binnen een minuut gaat de telefoon weer. M. Of ik op de koffie kom.

De kift

Mijn vakantie begon zaterdag met een familiefeest. Enkele observaties.

DVN: "Ik heb toch zo'n drukke week gehad."
Zus: "Met jou heb ik geen medelijden."

Aangetrouwde Neef: "Zo, jij hoeft de eerstkomende vijftien weken weer niets te doen."

DVN: "Het is soms wel lastig dat je niet gewoon een dagje vrij kunt nemen."
Nicht Kantoorslaaf: "Wat moet je met een dagje als je op jaarbasis dertien weken hebt?"

Lieve Neef: "Zo, dus jij mag lekker zes weken welverdiend uitrusten."
DVN: "Zeven."

WOG

Vandaag heb ik veel te lang in de zon gezeten. Veel te lang in de personeelskamer gezeten. Veel te lang tetris gespeeld. Veel te lang nagedacht over andere dingen die ook heel erg dringend zouden moeten gebeuren. Veel te lang zitten surfen.

En nu was een logje typen het enige werkontduikende gedrag dat nog tussen mij en de periodeplanners voor volgend jaar stond...