Keuzes, keuzes

Nu de opleverdatum van ons vinexpaleis nadert (nog zo'n drie a vier maanden), wordt het tijd dat we definitieve beslissingen gaan nemen over de inrichting. Daarom zaten Vriend en ik afgelopen donderdag bij de keukenboer, en bezochten we vandaag drie vloerenwinkels.
Bij de keukenboer waren we eigenlijk vrij snel klaar. We waren goed voorbereid en wisten hoe de keuken eruit moest gaan zien en welke apparatuur we wilden hebben. De kleur van de kastjes kostte de meeste moeite. Willen we wit of willen we magnolia (net niet helemaal wit)? We hadden hiervoor al twee eerder bezoeken aan de keukenwinkel afgelegd, maar we kwamen er maar niet uit. Uiteindelijk hakten we dan toch de knoop door. Hoogglans wit moest het worden. Inderdaad, de kleur die we in oktober, bij ons eerste bezoek, ook al gekozen hadden.
Vandaag gingen we voor de derde keer op pad om een mooie parketvloer uit te kiezen. Na drie winkels hadden we tutende oren, maar we waren eruit. De eigenaar van de derde winkel wekte ons vertrouwen en had bovendien een mooie vloer voor een schappelijke prijs. Onderweg hakten we bovendien nog een knoop door die al weken in de weg zat. We nemen parket over de hele begane grond, dus ook in de hal en de keuken.
Opgelucht en tevreden zet ik me bij thuiskomst aan de bereiding van het avondmaal. Tijdens het eten bespreken we de opties nog maar eens en bevestigen we onze keuzes. Heel harmonieus allemaal. Tot Vriend ineens naar de (magnolia) keuken begint te staren. Weet je zeker dat we niet beter magnolia kunnen kiezen?

De blik

Als juf heb je veel profijt van de Blik. Als je de Blik werpt, houden leerlingen ogenblikkelijk op met wat voor onoirbaars ze dan ook aan het doen zijn. De Blik gebruik je in de klas, maar ook daarbuiten, zelfs bij leerlingen aan wie je geen les geeft. Zie je een willekeurige leerling op de gang zijn mobieltje ter hand nemen? Zend de Blik en het kind weet niet hoe snel hij het apparaat moet opbergen. Hartstikke handig dus, de Blik.
Helaas is enige beroepsdeformatie mij niet vreemd. Afgelopen weekend was ik met Vriend in Barcelona. Lopend over de Rambla werden wij belemmerd door twee jongens (okee, mannen, ze waren minstens net zo oud als ik) die op de stoep aan het overkoppen waren met een voetbal. Ik zond de blik en de bal verdween onder een arm. Vriend en ik konden ongehinderd onze weg vervolgen. Hartstikke handig, maar of het nou nodig was?

Oberservaties in de toetsweek

Waarschuwing: dit logje bevat een plotspoiler.

DVN: Wat vond je het mooiste boek op je lijst en waarom?
Leerling 1: De passievrucht, omdat ik het een heel goed verhaal vond.
DVN: Waarom is het een goed verhaal dan?
Leerling 1: Nou, je hebt dus die man. Die wil een kind met die vrouw, maar dat lukt niet. En dan gaan ze dus naar de dokter. Die zegt dat die man geen kinderen kan krijgen. Maar die man die heeft al een zoon. En dan wil hij dus weten wie de vader is. Maar die vrouw is dood, hè. Dus hij gaat zoeken en dan blijkt uiteindelijk dat het die vader was en dat die vrouw dat allang wist.

DVN: Je hebt voor het project Boek & Film Oesters van Nam Kee gelezen. Kun je een opvallend verschil noemen?
Leerling 2: Ik vond de film veel spectaculairder.
DVN: Omdat Berry de burgemeester neerschiet, in plaats van hem een steen naar het hoofd te gooien?
Leerling 2: Nee, omdat Katja Schuurman topless was.

eindejaarszorgen

Nu het schooljaar op z'n einde loopt, slaat de eindejaarsstress aan alle kanten toe. Collega's lopen huilend door de gang omdat ze niet meer over de berg nakijkwerk kunnen kijken, leerlingen produceren elk uur een nieuw werkstuk en de directie gooit olie op het vuur door er nu nog achter te komen dat we toch een vacature hebben...
De koorts slaat rücksichtslos om zich heen, en treft iedereen die hij tegenkomt. Zelfs mijn braafste mentorleerling, een 3vwo-meisje dat het hele jaar nog geen onvoldoende heeft gehaald. Ze belde mij gisteren op omdat ze ziek is. Ik informeerde eerst maar eens wat er aan scheelde. Verkouden en een beetje koorts. Overmorgen zou ze wel weer op school zijn. Waarom ze dan belde. Omdat ze bang was dat ze door de paar toetsen die ze deze week mist, niet meer over kan. Nadat ik haar gerustgesteld had, heb ik mijn collega's gemaild om begrip voor de situatie. Maar voor ik dat deed, heb ik eerst opgezocht hoe je 'consciëntieus' spelt.

Nog even over Psyche

De leerlinge had vandaag mondeling. En ze had het verdorie goed begrepen. Dat dan weer wel. Zelf vond ze het overigens ook geen succes, voorlopig voor haar ook geen Louis meer. Toen ik haar vroeg naar haar leesmotivatie, vertelde ze me dat ze het boekje op aanraden van haar moeder had gekozen. Waardoor ik me nu al een halve dag afvraag welke moeder haar dochter zoiets aandoet...

Dubieus compliment

Leerling: 'Hee mevrouw, nieuwe blouse?'
DVN: 'Ja.'
Leerling: 'Leuk hoor, staat u goed. Is dat niet een blousje van Cecil?'
DVN: 'Dankje, en ja, inderdaad.'
Leerling, tevreden: 'Dacht ik al. Mijn moeder heeft het ook.'

Waarom toch, Louis?

De afgelopen dagen probeer ik Psyche van Louis Couperus te lezen. En dat bevalt mij helegaar niet, helaas. Ik vind het echt he-le-maal niks! En hoewel het helemaal niet professioneel is voor een docterandus in de Neerlandistiek spookt de waarom-vraag mij bij het lezen voortdurend door het hoofd.
Nou is mijn relatie met Louis nooit erg goed geweest. Als scholier las ik Van oude mensen met lange tanden uit. Wat een hoop gezemel over helemaal niks. Truttigheid ten top. Als eerstejaars kon ik er niet onderuit om weer eens een Couperus ter hand te nemen. Met enige moeite las ik Noodlot. Een dunnetje, dus dat ging nog wel. Maar vriendin van Louis was ik nog steeds niet. Ik probeerde onze ontmoetingen daarom maar tot een minimum te beperken. In het vierde jaar volgde ik een collegereeks over het literaire leven in Den Haag, een amusante bedoeling, maar ik kon natuurlijk niet om Louis heen. Ik nam Eline Veere ter hand, maar las het, geheel tegen mijn principes, niet uit.
En nu, vijf jaar later, probeer ik het sprookje Psyche te lezen en is het echt definitief uit tussen mij en Louis. Ik ben heus niet zo'n bekrompen lezer die alleen houdt van page turners met op elke bladzijde actie, actie, actie. Maar dit gaat mij toch echt te ver. Een voorbeeld?

Op een gestadige wind te zweven naar de verste horizon toe, naar het melkblank en opaal gedroom, naar de uiterste trans van de wereld! Te zweven naar die zeeën en eilanden, die ginds zo heel ver, en zo ijl, wisselden iedere ogenblik als kon een bries ze veranderen van vorm, van tint, zó teer, dat geen voet ze betreden zou, maar alleen een gewiekte zoals zij, een vogel, een fee er zachtkens kon zweven over, om te zien al die landschapsheerlijkheid, te genieten die droomparadijs-atmosfeer...

De beschrijving van Bacchus wil ik u ook niet onthouden:

Hoog op de kar zat een jongeling, baardeloos, met wijnlof omkranst, met dolle lach van levenslust, met blauwe ogen van levensgenot. Naakt waren zijn goddelijke leden, mollig gebeeld in knaapweek vlees, en zijn benen liepen uit lang en slank, zijn armen rondden zich vrouwelijk rond.

Wat bezielde je, Louis? En wat bezielt een vijftienjarige scholiere om dit op haar lijst te zetten?

Tweede correctie

Als het kwijtraken van een map met alle eindexamens je ergste nachtmerrie is, hoe noem je dan de vermissing van de helft van een eindexamen van één leerling? Met dit probleem werd ik van de week geconfronteerd. Gelukkig betrof het niet het werk van een van mijn leerlingen, maar van de examinator voor wie ik tweede corrector ben. Geen slapeloze nachten dus, maar wel een vervelend probleem.
Ik doorzocht op school en thuis alle realistische en onrealistiche vindplaatsen. Nergens een spoor van de vermiste samenvatting. Toen werd het tijd voor de Ultieme Stap. Kort voor acht uur belde ik de Eerste Corrector.

DVN: 'Goedeavond, u spreekt met DVN. Spreek ik met de Eerste Corrector?'
Zeer Chagrijnig Bijpersonage: 'Nee, met zijn vrouw.'
DVN: 'Aha. Is uw man misschien aanwezig?'
ZCB: 'Ja.'
DVN: 'Zou ik hem dan even mogen spreken?'
ZCB: 'We gingen net aan tafel.'
DVN: 'Het is nogal belangrijk.'
ZCB: 'Grommel' roept haar echtgenoot.
EC: 'Met de Eerste Corrector.'
DVN: 'Goedeavond, u spreekt met DVN. Sorry dat ik u stoor, maar er is een vervelend probleem. De samenvatting van Leerling M. zit niet compleet in de map.'
EC: 'Ik weet zeker dat ik alles erin heb gestopt. Zoiets overkomt mij nooit.'
DVN: 'Ik heb alles nagekeken, op school en thuis. Het werk ontbreekt echt.'
EC: 'Nou, ik zit al vijfentwintigjaar in het vak. Ik ben hier altijd heel secuur in.'
DVN denkt bij zichzelf: 'nou dan mag u ook wel eens wat secuurder worden in het nakijken', maar besluit dat het niet gaat helpen om dit te zeggen, dus zegt: 'Ja, ik vind het ook erg vervelend. Het is maar goed dat dit niet vaak voorkomt, maar wellicht dat u toch even uw spullen kunt nakijken om te controleren of het daar niet toch per ongeluk tussen zit.
EC: 'Grommel. Nou vooruit, ik zal straks even kijken, maar ik ga eerst eten. Tot hoe laat kan ik u terugbellen?'
DVN: 'Ik ben zeker tot elf uur bereikbaar op 06... Eet u smakelijk.'
EC: 'Goedeavond.'

Om vijf voor elf gaat de telefoon.
DVN: 'Met DVN.'
EC: 'Ik heb het gevonden. Ik begrijp echt niet hoe het kan. Ik zit al vijfentwintigjaar in het vak. Dit is mij nog nooit overkomen.'
DVN: 'Ach, er kan altijd wel eens iets misgaan. Gelukkig is het werk terecht. Kunt u het naar school laten faxen? Dan bel ik u morgenmiddag weer. Ik heb namelijk ook nog wat op- en aanmerkingen.'
EC: 'Ik zal het doen. Morgenmiddag ben ik niet bereikbaar want dan heb ik (...)*. Ik ben na acht uur bereikbaar.'
DVN: 'Geen probleem, dan bel ik na die tijd wel even. Prettige avond nog!'

*Deze informatie heeft mijn geheugen niet gehaald.

hulde

Natuurlijk ben ik dol op internet. En natuurlijk bent u ook dol op internet. Het internet is onvolprezen en tegelijk al zo vaak bejubeld, dat het bijna zinloos is om daar nog iets aan toe te voegen. Maar dat ga ik nu toch doen.
Zojuist is weer duidelijk geworden hoe briljant internet toch is. In mijn haast om weg te komen heb ik vrijdag het correctiemodel voor de havo-examens op school laten liggen. Dat zou betekenen dat ik vandaag de tweede correctie niet kan uitvoeren, morgen niet kan bellen en dinsdag niet kan inleveren. Daarmee zou mijn hele planning volstrekt naar de maan zijn en zou ik mogelijk woensdag opnieuw mijn vrije dag moeten opofferen aan het eindexamen.
Maar hee, toen was daar het internet. Typ in google 'havo examen nederlands 2008' en voor je met je ogen hebt geknipperd is het euvel verholpen en de dag (de week!) gered.

DVN HARTJE INTERNET!