Bij ons thuis zorgt Vriend voor het papierwerk: bankzaken, verzekeringen, rekeningen, ik kijk er amper naar om. Heerlijk. Per 1 januari voorzag hij ons van een nieuwe energieleverancier, omdat die goedkoper was. "Vind je dat goed?" vroeg hij voor de vorm. Ik vond het prima. Ik vind dat allemaal prima, vooral als ik er niet over na hoef te denken.
Vorige week belde er een mevrouwtje van onze oude energieleverancier om Vriend ervan te overtuigen terug te keren. Vriend probeerde haar af te poeieren, maar dat was nog niet zo makkelijk omdat zij een terriërachtige vasthoudendheid koppelde aan een matige beheersing van het gesproken Nederlands. Inderdaad een interessante combinatie. Vriend legde geduldig uit dat de andere leverancier goedkoper was. Het maandbedrag van de oude leverancier was weliswaar lager, maar de KWh-prijs van de nieuwe leverancier is lager, zodat we per saldo toch goedkoper uitzijn. "Het maandbedrag is immers slechts een voorschot," zo doceerde hij. Alle geduld ten spijt, mevrouw was niet overtuigd en vroeg of ze een offerte mocht stuur. Vriend ging zuchtend akkoord.
Er kwam geen offerte, dus dat was dat. Tot gisteravond de telefoon ging. Opnieuw een mevrouw van de oude leverancier. Ook deze mevrouw beheerste het Nederlands niet vlekkeloos en was niet al te rap van begrip, dus ik neem voor het gemak maar even aan dat het dezelfde medewerkster betrof. Nadat ze zichzelf had geïntroduceerd vroeg ze of ze met mevrouw W. van doen had. "Nee," zei ik naar waarheid, want zo heet ik niet. Of ze mevrouw W. dan even kon spreken. Waarop ik uitlegde dat ik wel de mevrouw was naar wie ze op zoek was, maar dat ik niet zo heet, aangezien we niet getrouwd zijn. "Aha, dus u bent gescheiden," concludeerde zei. Waarop ik opnieuw de noodzaak voelde om haar tegen te spreken. Wij zijn immers niet gescheiden. Bovendien, om te kunnen scheiden moet je eerst getrouwd zijn, en dat zijn we dus ook niet. Dit ging wat te snel voor haar, maar ik besloot mijn gesprekpartner niet langer te kwellen en onthulde dat ik de vrouw des huizes was. Vervolgens stak ze van wal over onze overstap naar de nieuwe energieleverancier. Of ze naar onze motivatie daarvoor mocht vragen. Ja hoor, de nieuwe leverancier is goedkoper. Of ze dan mocht vragen wat we nu betaalde. "Tja," zei ik, met een grijns die ze vermoedelijk door de telefoon kon horen, "dan zult u toch bij meneer W. moeten zijn, want dat weet ik niet." En nee, meneer W. kon nu niet aan de telefoon komen, hij was namelijk niet thuis. Maar natuurlijk mag ze het vanavond nog een keer proberen. Ik zou bijna hopen dat ik haar nog eens aan de lijn krijg...
