Dichterbij

Met al die drukte op school zou ik bijna vergeten dat we nu al een maand in het vinex-paleis wonen. Naar volle tevredenheid. Ik ben er echt net zo blij mee als ik van tevoren gedacht had, en dat is knap, want de verwachtingen waren huizenhoog. Ik ga hier geen uitputtende opsomming geven van alle dingen die fijn zijn of fijner dan in het vorige huis, maar toch een ding. Vanmiddag moet ik naar school. Op mijn vrije dag. Dat vond ik vanuit Amersfoort altijd een drama, omdat mijn hele vrije dag dan naar de Filistijnen was. Nu vind ik het natuurlijk nog steeds niks om op mijn vrije dag te werken, maar nu rijd ik er tenminste in twintig minuten naartoe.
En maandag. Oh man, op maandag. Dan ga ik gewoon op de fiets naar het koor. En dan ga ik naar de kroeg. En dan fiets ik gezellig met mede-vinexer A. terug naar huis. En dan ben ik nog steeds eerder thuis dan vroeger, toen ik na de koorrepetitie meteen naar mijn auto moest sprinten en nooit een kroeg vanbinnen zag. Werkelijk alles is hier dichterbij. Alles? Nee, dat ook weer niet. Vriendin R. in Den Haag en vriendin K. in Amsterdam kan ik nu niet meer zo maar even bezoeken. Dus in de kerstvakantie ga ik lekker een paar daagjes ertussenuit in de Randstad.