Een missie

Vijf jaar geleden, toen ik pas net op deze school werkte, gingen we met het voltallige personeel op een reisje. En dan niet zo'n lullig personeelsreisje naar Scheveningen in het regenseizoen, met net niet ontdooide appeltaart en lauwe koffie, waarbij je zo lang in de file staat dat je maar net genoeg tijd hebt om de pier op en neer te waaien voor je weer terug in de bus moet om weer in de file te staan, waarna je zo enorm naar het toilet moet dat je als laatste bij het buffet kunt aansluiten en alleen nog wat sla van de garnering op je bordje kunt leggen. Nee, een vierdaagse (waarvan twee schooldagen!) reis naar een heusche stad in het buitenland in een luxe hotel waarbij alles betaald werd door school. Alles? Alles behalve de drank, waardoor het voor sommige collega's toch nog een verdomd duur tripje werd, maar goed, verder betaalde de school echt alles.

Ja, dat was me wat, dat reisje. Sindsdien dacht ik er nog af en toe weemoedig aan terug, er vast van overtuigd dat dit een eenmalige vergissing van de directie was, die zich in mijn arbeidzame leven niet meer ging herhalen. Tot gisteren. Toen wees collega M. mij op het Sinterklaasgedicht van de personeelsvereniging. Wij krijgen namelijk elk jaar een of andere nutteloze prul van de pv, die vergezeld gaat van een fraai vers waarin de gebeurtenissen van het afgelopen schooljaar op ludieke wijze de revue passeren. Althans, zo ziet de pv het vermoedelijk. Ik had besloten dat ik het zo wel geloofde, nam het cadeau, liet het gedicht links liggen en miste zo de aankondiging van het nieuw reisje.
Gelukkig was collega M. oplettender. En nu zijn wij dus op missie, M. en ik. Wij willen namelijk weten wanneer we gaan. En waarheen we gaan. En hoe lang. Dat is allemaal geheim en wij zijn vast besloten erachter te komen. Collega L. van de financiële administratie had weinig aanmoediging nodig om te verklappen dat er inderdaad een astronomisch bedrag gereserveerd is. Doorgaans uitstekend geïnformeerde collega A. lachte en beweerde van niets te weten. Lacht hij ons uit of weet hij echt niets? Ook afdelingsdirecteur R. wilde niet veel zeggen, behalve dat het in 2009 stond te gebeuren. Hij weet overduidelijk meer, dus hem gaan we vandaag verder onder druk zetten.

Update:
Tijdens het door mijzelve retegoed verzorgde tapasavondje met de vakgroep ben ik nog een paar dingen aan de weet gekomen. Over hoe het kan dat de school hier middelen voor heeft (saai boekhoudverhaal) en dat er wat onenigheid is over wie de zaak moet gaan organiseren. De pv vindt dat de reis er moet komen, maar wil 'm niet organiseren en zit nu de rector op te stoken om een commissie samen te stellen. Alleen is de rector niet zo'n snelle. De reis is nu verplaatst naar najaar 2009...