Vandaag is het moederdag en dus ben ik bij mijn ouders. Om mijn moeder eens te verwennen? Nouja, dat gaat een beetje moeilijk bij mijn moeder. Mijn vriendinnen klagen wel eens dat ik dominant ben in de keuken. Er zit wel wat in. Je kunt mij best helpen, maar dan wel precies zoals ik het wil hebben. Ook de vriendinnen van Zus zeggen: 'als M. in de keuken is, is M. de baas'. Klopt ook. Behalve als mijn moeder in de buurt is, want die overruled echt elke keukendominantie glansrijk.
Vroeger was moederdag voor mijn moeder dan ook een kwelling. Al voor ik moederdag bewust meemaakte, werd het obligate ontbijt op bed afgeschaft. Kruimels in bed, daar wil ze niets van weten. Later probeerden wij nog wel eens om voor haar te koken, maar dan zat mijn moeder zo gekweld te kijken in de kamer, dat we er maar mee stopten. Zelfs de afwas doet ze het liefst zelf. Hoera, toch nog iets waarin ik van haar verschil. Hoewel ik liefst wel wil dat andere mensen (lees: Vriend) de afwas zo doen zoals ik het wil...
Maar goed, vandaag waagden we toch weer eens een poging. Door schade en schande wijs geworden (en uit praktische overwegingen, zowel Broer als Broertje hadden vanavond andere plannen) organiseerden Zus en ik voor vandaag een familielunch. Bijkomend voordeel is dat mijn ouders op zondag van tien tot twaalf van huis zijn, wat ons tijd gaf om zonder de priemende moederblik voorbereidingen te treffen. Broer haalde Belse broodjes, Broertje dekte de tafel en ik maakte tonijnsalade. Zus is zelf moeder, dus die kwam wat later, maar ze bracht wel allerlei lekker beleg mee. Zodra mijn ouders uit de kerk kwamen, was het weer duidelijk. Mijn moeder was verrast, zelfs aangenaam, maar vervolgens ging ze de tafel aanvullen, koffie en thee zetten, andere kaas pakken. Kortom, binnen een minuut had ze de regie volledig in handen. Wij zijn het allang verleerd om daartegen te protesteren. Dus gingen we lekker zitten en genoten. En voor toe had mijn moeder zelfgebakken appeltaart. Ik vraag me al de hele middag af of ze nou echt verrast was, of dat ze dat maar zei om ons tegemoet te komen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Ik probeer mij een beeld te vormen van Belse broodjes. Ik bedoel, ik heb laatst een enquête over mijzelf gehouden op mijn werk (Eij leute, vinden jullie mij meer een Belg of een Duitser?) en uit die enquête kwam bijna unaniem dat ik meer een Belg was, maar ik heb dus echt geen voorstelling bij Belse broodjes... ;-)
Het waren in dit geval harde Belse broodjes. Die zijn zeer krokant en luchtig. Niet te verwarren compacte Duitse broodjes. Maar die eten wij niet (behalve in Duitsland). Wij zijn honderd procent reserve-Belgen.
Een reactie posten