Verrassing!

Over een week wordt mijn moeder 65. Zij is niet zo dol op ouder worden en het idee dat je er dan nog eens bij stil gaat staan, vindt ze al helemaal niets. Extra moeilijk zijn de opvallende verjaardagen, waarbij je ineens bij een nieuwe groep gaat horen. Op haar 55ste kreeg ze een uitnodiging voor een seniorenbijeenkomst over veiligheid op straat. Senioren, het stond er echt! Erg confronterend voor de mama. Haar 60ste verjaardag wilde ze het liefst helemaal niet vieren en de mogelijkheid om 40% korting te krijgen in de trein, liet ze onbenut tot ook mijn vader (dertien maanden jonger, wat hij in dit soort situaties maar al te graag benadrukt) ervan mocht/moest profiteren.
Inmiddels is de papa ook een senior, hebben ze twee kleinkinderen en een echt pensionado-leven (vrijwilligerswerk, oppassen en uitjes met ns-pas en museumjaarkaart). Maar nu nadert dus een nieuw drama, de 65ste verjaardag. Suggesties van ons dat dit toch wel een feestje waard was (te bekostigen van de eerste aow!) werden neergesabeld nog voor ze goed en wel geuit waren. Daarop besloten wij dat haar verjaardag een familiedag zou worden, want als iets haar wel blij maakt, dan is het haar gezin bij elkaar te hebben. Ze vond dit zowaar een goed idee, behalve dan het gedeelte dat de invulling van de dag voor haar een verrassing zou zijn.
Ik ben belast met de organisatie van het een en ander en vanmiddag bevestigde ik de reserveringen en was alles in kannen en kruiken. Om dit aan mijn vader te laten weten, die inmiddels nogal nerveus is over het geheel, belde ik even naar huis.
"Met de moeder van DVN." (de omgekeerde wereld, want normaal neemt mijn vader altijd op)
"Hoi mama, met DVN, is papa er ook?" (om de omkering compleet te maken, want normaal vraag ik meestal juist naar haar)
"Papa is er wel, maar hij kan moeilijk aan de telefoon komen." (hij heeft sinds vrijdag last van spit)
"Maar ik moet papa zelf even hebben." (ik probeer zo neutraal mogelijk te klinken, alsof ik advies nodig heb voor onze nieuwe tuin ofzo)
"Aha, dan is het zeker geheim." (de smoes die mijn moeder niet doorziet, moet nog worden uitgevonden)
"Ja mama." (gij zult niet liegen)
"Oh. Jaja. Nou." (ze geniet hiervan!)
"Mama, geef de draagbare telefoon nou maar even aan papa." (zelf verkiest ze nog steeds de vaste telefoon, op het bureau)
"Die is leeg. Zal ik dan toch maar iets doorgeven?" (ze ruikt de overwinning al)
"Ja, zeg maar dat alles geregeld is."
"Oh."
En zo wordt het toch nog 1-0 voor DVN.