woensdag 31 december 2008

Hartverwarmende bezorgdheid

Ik ben op weg naar huis vanuit Den Haag na een gezellig logeerpartijtje. Zoals dat gaat met gezellige logeerpartijtjes ben ik iets te laat weggegaan. Natuurlijk kwam daar nog wat treinvertraging bovenop en nu zit ik te balen dat ik veel later thuis ben dan ik gewild had. Als het station al in zicht is, komt de conducteur naast me staan. Hij wacht geduldig terwijl ik mijn muts en handschoenen uittrek en mijn kaartje te voorschijn haal.
"Mevrouw, zo koud is het toch helemaal niet in de trein?"
Een beetje kribbig antwoord ik: "Ik heb het anders niks te warm."
Kennelijk herkent hij iets in mijn tongval, want terwijl hij mijn kaartje knipt, zegt hij:
"Maar vrouwke, zo vatte da'lijk buiten nog een klets."

Ik ben in een klap mijn chagrijn kwijt en stap even later met een brede glimlach de vrieskou in.

2 opmerkingen:

Jools zei

Ik word altijd vrolijk van vrolijke conducteurs en dat zijn d;r genoeg. Unne gooje roetsj!

Anoniem zei

Haha! Een fijne jaarwisseling!