Een kwestie van opvoeding

Eigenlijk had ik een uur geleden even een logje willen typen over wat wij vroeger thuis allemaal wél mochten. Ik betrapte mezelf er namelijk op dat ik al voor de tweede keer deze week zat te klagen op andermans log over mijn Spartaanse opvoeding. Die dat helemaal niet was. Nestbevuiling! Dat moet rechtgezet worden. Maar er kwam wat tussen. Wel iets wat met mijn opvoeding te maken heeft trouwens. Ik ging namelijk de lakens van ons bed verschonen en daar wil ik nu graag even over klagen. Geen rectificatie over mijn opvoeding, en dat zo kort voor moederdag! Sorry mam, ik zal het gauw goedmaken.
Ik ging dus het bed verschonen. Vriend is namelijk ziek en hij ligt al de hele dag in bed met koorts. Arme Vriend. En dat terwijl ik heerlijk in mijn geboortedorp zat, bij mijn moeder aan tafel. Aha, toch kans voor een kleine goedmaker: ik kom nog steeds heel graag thuis, minimaal een weekend per maand. En in de vakantie liefst ook een dagje zonder Vriend. Gewoon lekker een beetje rondscharrelen in mijn ouderlijk huis. Koffiedrinken, lunchen, boodschappen doen, boekje lezen. Kan het nog fijner? Ja, want vandaag gecombineerd met de zorg voor mijn neefje. Zus moest namelijk bij wijze van uitzondering werken op woensdag. Koffiedrinken, lunchen, boodschappen doen, boekje lezen en tutten met een baby! Heerlijke dag gehad dus.
Maar niet zonder schuldgevoel. Vriend sms'te tijdens de lunch dat hij ziek naar huis was gegaan en met hoge koorts in bed lag. Maar ik kon rustig bij m'n ouders blijven, hij zorgde wel voor zichzelf. De schat. Voor de vorm toch even gebeld of ik echt niet hoefde te komen, maar niet al te hard aangedrongen.
Na een heerlijk maal ben ik op m'n gemak terug naar Amersfoort gereden en zo kwam ik pas tegen negenen thuis bij Vriend. Ter compensatie installeerde ik hem op de bank onder mijn lievelingsdekentje en voorzag hem van een boterham en een glaasje ranja. Bovendien beloofde ik het bed te verschonen. Want als je koorts hebt, krijg je voor het slapen gaan schone lakens (zie daar dan weer een voordeel van een opgeruimde moeder, of een nadeel bedenk ik nu, vul dat zelf maar in). Nadat ik mijn mail had gelezen (first things first), toog ik aan het werk. Normaal gesproken verschonen wij het bed altijd met z'n tweeën en ik weet nu ook weer waarom. Ik kan in de nieuwe kast niet bij het beddengoed. En vervolgens stopte ik ook nog het in je eentje onhandelbare dekbed van 2.40x2.20 verkeerd om in de hoes. Waar ik dan weer pas achterkwam toen het al helemaal goed zat. Nouja, niet dus, maar bij wijze van. Kon ik weer opnieuw beginnen. Zucht.

Nu ik dit zo teruglees, denk ik: 'mens, waar zeur je over?'. Florence Nightengale, die had wat te zeuren en die deed het dan weer niet. En u denkt dat waarschijnlijk ook. Maar hee, dit is mijn log, dus ik publiceer het lekker toch!