Goed, de kast. We moesten dus naar Ikea. Ons bezoek aan het blauw-gele paradijs werd grondig voorbereid. Dinsdagavond al zaten Vriend en ik schouder aan schouder voor de pc om op Ikea.com met de Pax-planner onze ideale kast digitaal in elkaar te klussen. Boodschappenlijstje printen en op naar Ikea, hoe moeilijk kan het zijn. Alleen was het daar al te laat voor, dus dat stelden we uit naar woensdag.
Op woensdag konden we pas om 19.30 de deur uit. Ikea sluit om 21.00 uur, dus het zou krap worden. Maar hee, we zijn toch goed voorbereid? En we leven toch graag op het randje? Nou dan.
Vriend printte het lijstje terwijl ik mijn onvolprezen moeder naar het station bracht na een dag zware poetsarbeid. Vriend kwam in de auto zonder boodschappenlijstje. Ook na meerdere pogingen was er alleen een grote zwarte vlek uit de printer gerold. Geeft niet, we weten toch wat we willen. Vrolijk gingen we de Ikea binnen. Daar deed de printer het ook niet. Geeft niet, dan maken we wel gewoon zo'n lijstje. Maar in de winkel hadden ze niet dezelfde opties als op de website... Nu werd het toch lastig. Gelukkig was daar een behulpzame medewerker die een prachtige pakbon voor ons fabriceerde met alle onderdelen die we wilden, inclusief de vindplaats. Op naar het zelfbedieningsmagazijn!Nu kan ik nooit door de afdeling 'woonaccesoires' zonder iets te kopen dus ik scoorde en passant nog een hip, rood thermoskannetje en wat onderzetters. Daarna kozen Vriend en ik met zorg een VT-wonen-proof badkamerkastje van donker hout. Vijf vrolijk gekleurde handdoeken erbij en onze badkamer werd weer wat aantrekkelijker voor de kijkers. Wij doen echt alles voor een beetje overwaarde!
In het zelfbedieningsmagazijn bleek alles aanwezig in de door de Ikea-mevrouw opgegeven kasten. Hulde! Alleen waren die kastpakketten van 2.36 m wel errug onhandig. En het liep inmiddels tegen negenen; een vriendelijke omroepstem verzocht ons om ons met onze aankopen richting kassa te begeven. Ja, dat wilden wij ook wel.
We wonnen de race tegen de klok en rekenden alles af bij een jongensachtig meisje (geverfd haar, gelakte nagels) die het omgekeerde bleek te zijn. Prettige avond nog en tevreden gingen we naar de auto. Waar het dus toch nog mis ging.
Vriends auto is groot, maar blijkbaar toch niet oneindig. De lange pakketten bleken er onmogelijk in te kunnen. We probeerden het nochtans met slimmigheden als een ingeklapte voorstoel en sjorbanden. Maar nee, dit ging 'm echt niet worden. Dus ging ik om kwart over negen met een schuldbewust gezicht de Ikea weer in om te vragen of we nog een karretje konden huren. De dame van de klantenservice vertelde mij vriendelijk wat dat ging kosten. Er kwam natuurlijk nachttoeslag bij en de volgende dag per uur een bedrag. Eigenlijk was het dan net zo goedkoop/duur* om de hele boel te laten bezorgen. Tuurlijk, dat kon ook nog. De jongen van de bezorgdienst was al even vriendelijk, terwijl je zou denken dat hij wel graag een einde zou maken aan zijn werkdag. Ik gaf onze adresgegevens. Ja, de pakketten moesten wel weer naar boven. De dame van klantenservice kwam vragen waar de auto stond, dan stuurde ze iemand om Vriend te helpen. Spulletjes terug naar boven, stickertje erop, pinnen, bonnetje goed bewaren. Prettige avond nog, mevrouw, meneer.
Om half tien zwaaide het voltallige team van Ikea Amersfoort ons uit. Ik hoop maar dat Ikea een riante overwerkregeling heeft.
* doorhalen wat niet van toepassing is
Geen opmerkingen:
Een reactie posten