Vriendin F. noemde mij ooit een rasoptimist en dat was een rake typering. Ik ga altijd uit van het goede tot echt onomstotelijk duidelijk is dat ik ongelijk krijg. Ik vind dat een prettige manier van denken. Tot het tegendeel bewezen is, leef ik vrolijk in de veronderstelling dat alles goedkomt.
Maar ook rasoptimisten hebben mindere momenten. Vanochtend las ik in de krant over de uitkomst van de onderhandelingen met Plasterk.
Volgens de AOb betekent de overeenkomst dat leraren in het voortgezet onderwijs, waar de grootste tekorten worden verwacht, er op termijn bijna 500 euro per maand op vooruit kunnen gaan. Academici die lesgeven in de bovenbouw van havo en vwo komen uit op een maximumsalaris dat uiteindelijk meer dan 1100 euro hoger ligt dan op dit moment.
Zou het echt?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Vriend denkt ook: eerst zien, dan geloven. Je weet het nooit zeker met die vakbonden.
En er is pas echt vooruitgaan als beginnende docenten niet van hun opleiding en school te horen krijgen dat ze maar beter niet fulltime kunnen gaan werken. Noem mij een ander beroep in NL waar je dat advies krijgt, en waar je op je vrije dag moet werken omdat je anders je werk niet goed kunt doen.
Die Vriend heeft er wel kijk op.
Ik - iets mindere rasoptimist - zeg: zou het ooit?
jeuj, DVN heeft een rss-feed. Nu mis ik niets meer.
Een reactie posten